hissiz — sf. Duygusuz Gösterdiği arkadaşlığa, bağlılığa karşı hissiz kalamazdı, onun boynuna sarıldı. M. Yesari … Çağatay Osmanlı Sözlük
duygusuz — sf. 1) Duygusu, duyarlığı olmayan, hissiz Alığa döndüm, bir çuval pamuk kadar duygusuzum. A. Gündüz 2) Katı yürekli, umursamaz, hissiz Sakin hatta donuk, bütün durumlarda duygusuz görünür o... T. Buğra … Çağatay Osmanlı Sözlük
behime — is., esk., Ar. behīme Dört ayaklı hayvan Bu sefil, kalpsiz, hissiz, behimeyi andıran halka, gördüklerini naklettiler. Y. K. Beyatlı … Çağatay Osmanlı Sözlük
bîhiss — (F. A.) [ ﺲﺣ ﯽﺑ ] hissiz, duygusuz … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
bihiss — f. və ə. hissiz, duyğusuz, huşsuz, bihuş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bixud — f. 1) özünü bilməmə, özündə olmama; 2) hissiz, ixtiyarsız; 3) əbəs, bihudə, nahaq yerə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
füsürdədil — f. 1) ürəyi dönmüş; 2) hissiz; 3) m. qəmgin, kədərli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bihiss — z. <fars. bi. . . və ər. hiss> Hissiz. Bihiss halda uzanmaq. – Biçarə kişi bircə onu bildi ki, gücü gəldikcə «Vay dədə, vay!» – deyib, bihiss yerə yıxıldı. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bulanmaq — f. 1. Duruluğunu, saflığını, şəffaflığını, bərraqlığını itirmək. Arxın suyu bulandı. // Tutqunlaşmaq. Mayenin rəngi gah ağarır, gah da bulanırdı. 2. Bulaşmaq, batmaq, kirlənmək. Uşağın üst başı palçığa bulandı. – Yaralı, al qana boyanmış idim;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
donuq — sif. 1. Donmuş, buzlaşmış, buz bağlamış. // Bərk üşümüş. 2. Üstü donmuş kimi, tutqun, dumanlı; parıltısı, işıltısı olmayan, şəffaf olmayan, cilasız. Donuq şüşə. Lampanın donuq işığı. – Ay yorğun və solğun çöhrəsi ilə buludların arasında gah batır … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
